Bienvenidos a Bolivia
Door: juliaalkemade
Blijf op de hoogte en volg Julia
04 Mei 2012 | Bolivia, Potosí
Ik ben weer van land verandert en wel in Bolivia. Na de busrit van Salta naar La Quiaca moesten we hier de grens overlopen van Argentinie naar Bolivia. Met de backpack op de rug en alle waardevolle spullen op de buik gingen we dan. Over de border en opeens stonden we in Bolivia, Villazon.In Villazon moesten we onze bus naar Tupiza gaan zoeken, en het was 1 mei en dus alles dicht hier. Heel handig, maar uiteindelijk een bus gevonden met allemaal Boliviaantjes erin. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Er lopen zoveel kleine mensen die de hele dag over straat in prachtige rokken met gekleurde panty's en twee lange vlechten vastgebonden. Ze doen uiteindelijk de hele dag niks, beetje zitten en wachten tot iemand bij hun winkeltje/kraampje langskomt.
In Tupiza was er eigenlijk geen verschil. We kwamen aan het eind van de middag aan en zijn toen naar het hostel/hotel gegaan waar we een eigen kamer hadden met baño privado. We hebben heerlijk genoten van de luxe voor 2 nachten en een heerlijk ontbijtje. In Tupiza hebben we een tocht gemaakt op een paard, doodeng! Ik viel er iedere keer bijna vanaf als dat beest ging rennen, maar zeker de moeite waard. We reden door het landschap van rode bergen en zelfs met het paard moesten we een berg af, dat arme beest. Daarna helemaal uitgeput weer terug naar onze riante kamer waar we heerlijk hebben liggen chillen. De volgende dag gingen we namelijk naar Potosi, mijngebied.
Ik ben nu in Potosi en vandaag hebben we een mijn bezocht. OMG A PLACE WHERE YOU DON'T WANT TO WORK. We gingen eerst naar winkel waar we dynamiet hebben gekocht voor de mijnwerkers, daarna kregen we onze prachtige pakken aan met mega boots en een helm met lamp. Vervolgens redem we langs een private compagnie die al de mineralen uit de mijn zuivert en er daarna een goedje van maakt. Tot slot, natuurlijk gingen we de mijn in. We werden steeds zenuwachtiger want we hadden al verhalen gehoord over kortademig zijn, donker, klein en lage gangen. Maar we hebben het gedaan. We hebben ongeveer 2 uur in de berg Cerro Rico gelopen door mini gangen, we hebben door gaten gekropen en dat allemaal terwijl de mijnwerkers gewoon aan het werk waren. De karretjes met stenen kwamen de hele tijd langs en dan zagen we weer die hardwerkende mannen , bijna uitgedroog en moe.
Op vrijdag gaan ze na het werk allemaal alcohol drinken (96%) en DEVIL (een standbeeld in de mijn) eren en daarna komen ze stomdronken naar buiten (en natuurlijk moesten die mannen langs ons haha). De mijnwerkers hebben wel echt een super zwaar leven al kiezen ze er hier zelf voor want het verdient beter dan werken in de stad. Ook mochten we wat explosies meemaken, de hele grond trilde en het waren er nog 4 ook. Dieper de mijn in werd het stoffig, vochtig of juist heel droog en het ademhalen was ook steeds moeilijker. Het stof zit op de longen en zelfs een schrale stem kan je niet vermijden maar ondanks alles was het weer een mega ervaring. (1 keer, nooit meer).
Morgen gaan we richting Sucre en daarna Cochabamba en vervolgens La Paz. Vanuit La Paz gaan we de reis vervolgen richting Peru.
Ik leef nog na de mijn en het gaat helemaal prima, hoewel de hoogteverschillen soms wel even kunnen bijwerken. Maar daar hebben we de overheerlijk cocabladeren voor haha.
xx
In Tupiza was er eigenlijk geen verschil. We kwamen aan het eind van de middag aan en zijn toen naar het hostel/hotel gegaan waar we een eigen kamer hadden met baño privado. We hebben heerlijk genoten van de luxe voor 2 nachten en een heerlijk ontbijtje. In Tupiza hebben we een tocht gemaakt op een paard, doodeng! Ik viel er iedere keer bijna vanaf als dat beest ging rennen, maar zeker de moeite waard. We reden door het landschap van rode bergen en zelfs met het paard moesten we een berg af, dat arme beest. Daarna helemaal uitgeput weer terug naar onze riante kamer waar we heerlijk hebben liggen chillen. De volgende dag gingen we namelijk naar Potosi, mijngebied.
Ik ben nu in Potosi en vandaag hebben we een mijn bezocht. OMG A PLACE WHERE YOU DON'T WANT TO WORK. We gingen eerst naar winkel waar we dynamiet hebben gekocht voor de mijnwerkers, daarna kregen we onze prachtige pakken aan met mega boots en een helm met lamp. Vervolgens redem we langs een private compagnie die al de mineralen uit de mijn zuivert en er daarna een goedje van maakt. Tot slot, natuurlijk gingen we de mijn in. We werden steeds zenuwachtiger want we hadden al verhalen gehoord over kortademig zijn, donker, klein en lage gangen. Maar we hebben het gedaan. We hebben ongeveer 2 uur in de berg Cerro Rico gelopen door mini gangen, we hebben door gaten gekropen en dat allemaal terwijl de mijnwerkers gewoon aan het werk waren. De karretjes met stenen kwamen de hele tijd langs en dan zagen we weer die hardwerkende mannen , bijna uitgedroog en moe.
Op vrijdag gaan ze na het werk allemaal alcohol drinken (96%) en DEVIL (een standbeeld in de mijn) eren en daarna komen ze stomdronken naar buiten (en natuurlijk moesten die mannen langs ons haha). De mijnwerkers hebben wel echt een super zwaar leven al kiezen ze er hier zelf voor want het verdient beter dan werken in de stad. Ook mochten we wat explosies meemaken, de hele grond trilde en het waren er nog 4 ook. Dieper de mijn in werd het stoffig, vochtig of juist heel droog en het ademhalen was ook steeds moeilijker. Het stof zit op de longen en zelfs een schrale stem kan je niet vermijden maar ondanks alles was het weer een mega ervaring. (1 keer, nooit meer).
Morgen gaan we richting Sucre en daarna Cochabamba en vervolgens La Paz. Vanuit La Paz gaan we de reis vervolgen richting Peru.
Ik leef nog na de mijn en het gaat helemaal prima, hoewel de hoogteverschillen soms wel even kunnen bijwerken. Maar daar hebben we de overheerlijk cocabladeren voor haha.
xx
-
05 Mei 2012 - 11:45
Brigitte:
OMG wat een ervaring! Ik kijk gewoon uit naar je reisverslag. Hoop wel dat je een hoop foto's maakt!!! Neem zo een leuk bolhoedje mee.... xx -
05 Mei 2012 - 16:49
Fred:
Leuke ervaring Juul maar toch blij dat je weer uit die mijn bent. Na deze "mijn" ervaring heb ik nog een leuk event voor je maar wel boven de grond. Cochabamba is de paragliding stad van Bolivia. Have fun xxxx Fred -
07 Mei 2012 - 05:33
Anita:
Jeetje Julia, jij maakt wat mee! Die mijn lijkt mij(n) niks maar jij hebt het toch maar gedaan! Blijf genieten van alles. Veel liefs xx -
07 Mei 2012 - 15:04
Desi:
Jij op een paard! Wat een belevenis. Klinkt allemaal erg spannend,hoor heel veel plezier maar kijk wel goed ui. Xx -
09 Mei 2012 - 18:08
Renee:
hoi juul,
dat had ik ook wel willen zien jij op een paard moest je niet niezen? die mijn lijkt mij doodeng!! jij ng veel plezier liefs renee -
11 Mei 2012 - 08:21
Rudolfo:
Weet j al waar t land zijn naam aan te danken heeft?
Neem wat blaadjes mee. -
07 Juli 2012 - 09:38
HI:
Hello
I saw your nice profile,and something motivated me to communicate with you,My Dear in your usual time may it pleases you to write me back in email address ( jenicaithamar@yahoo.com ) so that i can send you my pictures and also tell you more about myself.A friendship is the foundation build on other relative things to come.May God bless you as i wait impatiently to hear from you. Your lonely friend,
jenica
( jenicaithamar@yahoo.com )
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
